ไม่ให้เสียวัยหนุ่มสาว

บทที่ 29

เวินหรูยวี่กอดผมแน่น พลางส่ายหน้าอย่างแรง

"เอ้อร์หู ฟังฉันนะ พวกเราต้องขอความช่วยเหลือจากเขา ฉันได้รับปากกับเธอไปแล้ว จะผิดคำพูดไม่ได้ใช่ไหม?"

"แต่ผมคิดถึงพี่สะใภ้จริงๆ"

คำพูดนี้ไม่ได้โกหกเลยสักนิด ในเมื่อผมได้ลิ้มรสเฉินหลิงจวินมาแล้ว และคืนนี้เวินหรูยวี่ก็ตกอยู่ใต้มนต์สะกดของเฉินหลิงจวินอย่างเต็มที...