Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 247

เวินหรูยวี่มองเห็นความตื่นเต้นและความกลัวของฉัน เธอจึงจำใจยิ้มบอกลาเฉินอิง ดูเหมือนการสอบถามระหว่างพวกเธอจะได้ผลดี ทั้งสองคนเหมือนเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมานาน

ความจริงแล้วเมื่อคิดดูดีๆ จูทิ่งจวินก็ถามฉันอย่างสุภาพ เพียงแต่ฉันกลัวตำรวจเป็นทุนเดิมเท่านั้น พอเห็นเครื่องแบบตำรวจ ใจฉันก็อดรู้สึกขนลุกไม...