Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 992

"ได้"

ฉันมองดูไดไดที่หลับไปด้วยความเหนื่อยล้าก่อนจะเดินลงไปข้างล่าง แน่นอน หลิวยังคงเดินวนไปวนมาในห้องโถงด้วยท่าทางกระวนกระวาย

"ฉันมาแล้ว"

ฉันนั่งลงบนโซฟา เขาเงยหน้ามองฉัน มองฉันเหมือนสัตว์ร้าย...

"นาย... นายทำได้ยังไง เธอยังเป็นเด็กอยู่เลย เรียกนายว่าพี่ทุกวัน นายไม่รู้สึกผิดบ้างเหรอ?"

หลิวร้อนรน ...