Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 944

"นี่มันน่าโมโหจริงๆ!"

ฉันหยิบถ้วยชา ดื่มชาที่เธอรินให้หมดในคำเดียว เช็ดมุมปากแรงๆ แล้วระบายความอัดอั้นที่สะสมมาหลายวันออกมาจนหมด

เราคุยกันเป็นเวลาเต็มๆ กว่าหนึ่งชั่วโมง จนกระทั่งมีคนรับใช้เข้ามารายงานว่า คุณสูญเสียความทรงจำกลับมาแล้ว

หญิงสาวมองฉันที่บ่นมาตลอดด้วยสายตาขบขัน เธอโบกมือสั่งให้คนรับใช้...