Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 92

ฉันไม่ได้กินของแบบนี้ ไม่ได้สูดกลิ่นแบบนี้มานานมากแล้ว จริงๆ

"เธอ... เธอมาได้ยังไง?"

เฉิงเสี่ยวเนี่ยนตักบะหมี่สองชาม พอหันกลับมาก็เห็นฉันยืนเงียบอยู่ที่ประตู ไม่พูดอะไรสักคำ ตาเป็นประกายจ้องมองบะหมี่ในมือเธอ เหมือนคนบ้านนอกที่อดอาหารมาสามวันสามคืน ไม่ยอมกะพริบตาเลยสักนิด

ฉันอยากกินบะหมี่ที่เธอทำ ...