Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 90

ฉันมองร่างอันเย้ายวนของเฉิงเสี่ยวเนี่ยนเป็นครั้งสุดท้ายอย่างอาลัยอาวรณ์ ก่อนจะบังคับตัวเองให้ละสายตากลับมา ดึงผ้าห่มมาคลุมร่างเขาไว้ แล้วเดินออกไปอย่างเงียบๆ

คืนนั้น ฉันนอนในห้องรับแขกทั้งคืน คอยฟังความเคลื่อนไหวจากในห้องนอนตลอด กลัวว่าเธอจะตื่นขึ้นมาแล้วอาละวาดจนฉันไม่มีความสงบสุข

แต่เหมือนปาฏิหา...