Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 892

แต่เมื่อวานนี้ ฉันกลับเห็นน้ำตาที่คลอเบ้าตาของเธอ ทั้งที่เจ็บปวดแสนสาหัสแต่ก็ยังคงเชิดหน้า ไม่ยอมมองฉัน ดื้อดึงไม่อยากจะรั้งฉันไว้

หัวใจฉันปวดร้าวอย่างรุนแรง...

"ครับ รบกวนอาจารย์ด้วยนะครับ"

ฉันพยักหน้า แล้วเดินไปที่ห้องเรียนเอง เรียนไปทั้งวัน สมองฉันแทบจะมึนไปหมด!

ไม่ได้เรียนมานาน พอเรียนทั้งวั...