Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 830

เธอจ้องมองฉันกับไป่อิ่งด้วยสายตาเคร่งขรึม

ฉันพยักหน้า ไป่อิ่งร้องไห้พลางพยักหน้าเช่นกัน

"ดี ดีมาก"

ป้าไป่พยักหน้าเช่นกัน "ฉันจะพูดอะไรได้อีกล่ะ พวกเธออยากทำยังไงก็ทำไปเถอะ"

ป้าไป่ลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน ฉันโอบกอดไป่อิ่งไว้และร้องไห้อยู่ในห้องโถงตลอดบ่าย ป้าไป่ไม่ได้ลงมาอีกเลย แม้แต่อาหารก็ไม่ได้...