Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 817

เธอเหมือนเด็กที่กำลังจมน้ำ กำเสื้อที่หน้าอกฉันแน่น ราวกับเกาะกุมเส้นฟางเส้นสุดท้ายที่จะช่วยชีวิต ไม่ยอมปล่อยมือไปเลย

"นาย..."

ฉันตกใจจนมือแข็งทื่อ ริมฝีปากไม่เชื่อฟัง ควบคุมไม่ได้เลย สมองฉันรู้ดีว่าตอนนี้ฉันควรปฏิเสธเธอ ต้องปฏิเสธ!

เธอแค่กำลังช็อก ยอมรับความจริงไม่ได้เท่านั้นเอง ไม่มีเหตุผลเอาเสี...