Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 672

มู่หรงเอี้ยนหรานชายตามองฉันอย่างระอา ก่อนจะยื่นมือออกมาอย่างจนใจ จับแก่นกายของฉัน ใช้มือทั้งสองข้างออกแรง หลังจากผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ฉันจึงได้ปลดปล่อยทุกอย่างในมือของเธอ

"คราวหน้าอย่ามาหาฉันอีกเลย ฉันว่านายเป็นเหมือนวัวที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ฉันทนไม่ไหวหรอกนะที่จะถูกรังแกแบบนี้" มู่หรงเอี้ยนห...