Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 67

"ปั๊ด"

ไม่รู้ว่าเป็นเสียงหยดเหงื่อของฉัน หรือเสียงหยดน้ำของป้าไป๋ ฉันได้ยินเสียงหยดน้ำชัดเจน เสียงใสกังวาน ไพเราะมาก ชวนฟังมาก ฉันทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงย่อตัวลงแล้วสอดศีรษะเข้าไประหว่างขาทั้งสองของป้าไป๋

เราสองคนไม่ได้เปิดไฟ มีเพียงหน้าต่างบานเล็กๆ ที่มีแสงสลัวส่องผ่านเข้ามาจากข้างนอก

แต่แสงสลัวที่แ...