Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 572

ผมตั้งสติ ชูนิ้วโป้งชมเธอสักประโยค แล้วกินบะหมี่จนหมดเกลี้ยง น้ำซุปก็ไม่เหลือ

หมู่หรงเหยียนหยานเก็บชามตะเกียบเรียบร้อยแล้วมานั่งตรงหน้าผม ระหว่างเรา จู่ๆ ก็เงียบลงไปทันที

"คุณไม่มีอะไรจะถามฉันเหรอ?"

เธอนั่งอยู่บนโซฟาฝั่งตรงข้าม มองผมนิ่งๆ น้ำเสียงเรียบๆ สายตายังคงเย็นชาเหมือนเดิม

"ไม่มี"

ผมส่าย...