Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 53

ดังนั้น ฉันก็เลยออกไปเดินเล่นกับหลิวจุ้นเจี๋ยที่น่าสงสารคนนั้น

เดินเที่ยวได้ครึ่งทาง โทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น พอหยิบออกมาดูก็เห็นว่าเป็นของป้าไป๋

ฮึๆ ช่วงนี้ฉันกลับบ้านตรงเวลาตลอด คงไม่ใช่ว่าเธอชินแล้วกระมัง แล้วตอนนี้กลัวว่าฉันจะเป็นอะไรไปหรือเปล่า?

ฉันยิ้มแล้วรับสาย

"ฮัลโหล ป้าไป๋ครับ ผมกำลังเด...