พักอยู่บ้านป้าขาว

บทที่ 5

ป้าไป๋เคาะเถ้าบุหรี่เบาๆ พูดเรียบๆ

"เธอรู้เหรอ? รู้ได้ยังไง?" ฉันอึ้งไปชั่วขณะ นี่มันความลับในใจฉันนะ

"เธอเอาแต่จ้องป้าด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ทุกวัน แถมยังเอาถุงน่องกับชุดชั้นในของป้าไปทำเรื่องไม่ดี ป้าจะไม่รู้ได้ยังไง?" ป้าไป๋ชายตามองฉัน

ก็จริงนะ! ทุกครั้งที่ป้าไป๋อาบน้ำเสร็จ หรือเวลาเธอก้มลงเก็บของ ฉันก็อดแอบมองไม่ได้ ฉันนึกว่าป้าไป๋ไม่รู้ตัว ที่แท้เธอรู้ทันมาตลอด

แต่พูดอีกอย่าง ถ้าเธอรู้ทำไมไม่ห้ามล่ะ? หรือว่าเธอ... ตั้งใจให้ฉันมองกันแน่?

"คิดอะไรเพ้อเจ้อเชียว?" ป้าไป๋พูดอย่างไม่พอใจ

ฉันรีบส่ายหัว บอกว่าไม่ได้คิดอะไร

เธอยกเท้าเล็กๆ ขึ้นมาเตะน้องชายของฉันที่แข็งตัวขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แล้วด่า "เต็นท์ยังกางแล้ว ยังจะบอกว่าไม่ได้คิด?"

ฉันหน้าแดง เกาหัวอย่างเขินๆ

แต่ตอนนั้นฉันก็กล้า ยื่นมือไปจับเท้าเล็กๆ ของป้าไป๋

เท้าของเธอสวยมาก นิ้วเท้าเพิ่งล้าง แดงอวบน่ามอง อุ้งเท้ามีเส้นเลือดสีฟ้าจางๆ

"ป้าไป๋ เท้าของป้าสวยจัง" ฉันกลืนน้ำลายอย่างห้ามไม่อยู่

"สวยอะไรกัน แก่แล้ว" ป้าไป๋ถอนหายใจ

ฉันรีบบอกว่าไม่แก่ ตอนนี้แหละมีเสน่ห์ ดึงดูดคน

เธอชายตามองฉัน พูดว่า "ปล่อยมือได้แล้ว หรือว่าอยากเลีย?"

"เฮ่ๆ เท้าสวยขนาดนี้ ได้เลียสักครั้งก็นับว่าเป็นบุญแล้วนะ!" ฉันยิ้มซุกซน

"พอเถอะ อย่ามาพูดจาน่าเกลียดน่าชัง เหมือนพ่อเธอไม่มีผิด" ป้าไป๋ดึงเท้ากลับอย่างหงุดหงิด แถมยังเตือนฉันว่าอย่าแอบตามเธออีก ไม่งั้นจะตบปากฉัน

ตอนนั้นฉันคิดว่า พูดกันถึงขนาดนี้แล้ว ก็เปิดอกพูดเลยดีกว่า "ป้าไป๋ ป้าจะเลิกไปนัดเจอผู้ชายแปลกหน้าได้ไหม? ถ้าป้ามีความต้องการ... ผมสามารถ..."

"นัดเจอ? เธอคิดว่าป้าไปนัดเจอหนุ่มๆ เหรอ? ในสายตาเธอ ป้าเป็นผู้หญิงง่ายๆ แบบนั้นเหรอ?" ป้าไป๋ถามเสียงเย็น

ฉันคิดในใจว่า เลิกแกล้งทำเป็นไม่รู้เถอะ ทั้งใช้เท้าทำอะไรให้คนอื่น ทั้งแต่งตัวแบบนั้น ถ้าไม่ใช่ไปนัดเจอแล้วจะเป็นอะไร? หรือว่าไปคุยเรื่องชีวิต แลกเปลี่ยนอุดมการณ์?

"ช่างเถอะ ขี้เกียจอธิบายกับเธอ" ป้าไป๋พูดอย่างรำคาญ

ฉันก้าวเข้าไปหนึ่งก้าว พูดว่า "เกิดอะไรขึ้น ผมไม่รู้เรื่องจริง ขอถอนคำพูดเมื่อกี้"

"ไม่ต้องถอน ป้าของเธอก็เป็นราชินีนัดเจอนั่นแหละ อีกอย่าง ผู้ชายเล่นผู้หญิงได้ แล้วทำไมผู้หญิงจะเล่นผู้ชายไม่ได้?" ป้าไป๋พูดอย่างไม่พอใจ

ฉันเห็นว่าเธอโกรธจริงๆ ก็นึกไอเดียขึ้นมา พูดว่า "ผมก็เป็นผู้ชายนะ ป้าเล่นผมสิ"

ป้าไป๋หลุดขำพรวด บอกว่าตอนนี้ไม่มีอารมณ์ ไม่อยากเล่น

ฉันฉวยโอกาสจับมือเธอ พูดว่า "เล่นหน่อยเถอะ ไม่ต้องเสียเงินด้วย แถมยังปลอดภัย"

"ป้าชอบอะไรหนักๆ นะ เธอไม่กลัวป้าเล่นจนพังเหรอ?" ป้าไป๋พูดพร้อมยิ้ม ไม่โกรธแล้ว

ฉันแกล้งยืดอกอย่างมั่นใจ พูดว่า "ไม่กลัว"

ป้าไป๋เชยคางฉันขึ้น "จริงเหรอ? งั้นมีเวลาป้าจะต้องเล่นกับเธอให้สนุกเลย"

"วันดีไม่มี จะรอไปทำไม เอาตอนนี้เลยไหม? ไม่มีใครอยู่ด้วยพอดี" ฉันหัวเราะคิกคัก

พูดกันถึงขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องอายหรือหน้าแดงอีกแล้ว

"คิดไปเองเก่ง" ป้าไป๋ไม่สนใจฉัน หมุนตัวเดินเข้าห้องไป

ฉันร้อนรนจนทั้งตัวคัน ป้าไป๋นี่แย่จริงๆ จุดไฟแล้วไม่ยอมดับ