Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 467

ดวงตาเป็นประกายมองตรงมาที่ฉัน ราวกับเป็นดวงดาวที่สว่างที่สุดบนขอบฟ้า

"...ได้" ฉันกลืนน้ำลายอย่างแรง อุ้มคุณป้าไป่แล้วพุ่งขึ้นบันได ฉันโยนหญิงสาวในอ้อมแขนลงบนเตียง แล้วทิ้งตัวลงทาบทับ ทันใดนั้นช่องว่างระหว่างเราก็แนบสนิทไร้อากาศ

"คุณป้าไป่ คุณอยู่ด้านบนได้ไหม?" ฉันคิดว่าตัวเองคงถูกหมู่หรงเหยียนเรีย...