พักอยู่บ้านป้าขาว

บทที่ 4

พูดตามตรง ฉันค่อนข้างตกใจกับการกระทำของป้าไป๋ เธอเป็นคนที่มีความมั่นคงเสมอ ไม่เคยบ้าคลั่งเหมือนวันนี้ ราวกับเป็นสาวน้อยในวัยเบญจพรรษ

อาจเพราะวิ่งเร็วเกินไป เธอเกิดสะดุดล้มลงกับพื้น

การล้มครั้งนี้ค่อนข้างแรง หัวเข่าเต็มไปด้วยเลือด ถุงน่องสีเนื้อกลายเป็นสีแดง

ฉันรีบห้ามเลือดให้เธอ แต่เธอกลับหัวเราะ บอกว่าไม่เป็นไร แล้วยังให้ฉันแบกเธอ เหมือนเด็กสาวตัวน้อยจริงๆ

ฉันรู้สึกเก้อเขินขึ้นมาทันที ไม่รู้ว่าควรตอบตกลงดีหรือไม่

แต่ป้าไป๋เป็นคนเด็ดขาดเสมอ เธอปีนขึ้นหลังฉันทันที ความนุ่มนิ่มจากหน้าอกกดทับแผ่นหลังฉัน ทำให้หัวใจฉันไหวหวั่น

ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนเธอจะไม่ได้ใส่อะไรข้างใน ฉันสัมผัสได้ถึงปุ่มเล็กๆ สองปุ่มอย่างชัดเจน

ตอนนั้นฉันเองก็ทนไม่ไหว มือทั้งสองประคองต้นขาของเธอแล้วลุกขึ้นยืน

เพราะเปียกโชกไปทั้งตัว มือฉันบังเอิญสัมผัสถึงขอบถุงน่องที่ต้นขาของเธอ ความรู้สึกนั้นทำให้ฉันอดกลั้นไม่ไหวในทันที ส่วนหนึ่งของร่างกายผงาดขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ

ป้าไป๋ดูเหมือนจะเห็นเข้า เธอซบที่ไหล่ฉัน เป่าลมใส่หูฉัน "ไอ้ตัวแสบ กำลังคิดอะไรอยู่หรือ?"

"ไม่... ไม่ได้คิดอะไร" ฉันอายจนแทบจะหาที่ซ่อนตัวไม่ได้ อยากจะหาโพรงดินมุดหนีไปเลย

"ไม่คิดอะไรเหรอ? จริงหรือ?" ป้าไป๋แลบลิ้นเลียติ่งหูฉัน จงใจแกล้งฉัน

ฉันสะดุ้งโหยง เกือบล้มลง โชคดีที่ตอนนี้ฝนตกหนัก คนเดินถนนไม่มาก ไม่งั้นคงไม่มีหน้าอยู่แล้ว

แต่ป้าไป๋ดูเหมือนจะชอบความตื่นเต้นแบบนี้เป็นพิเศษ มือเล็กๆ ข้างหนึ่งของเธอเลื้อยเข้าไปในกางเกงฉันเหมือนงู คว้าจับส่วนสำคัญเอาไว้

"ไอ้ตัวแสบ เมื่อคืนแอบเอาชุดชั้นในของป้าไปทำเรื่องไม่ดีใช่ไหม?" ป้าไป๋พูดราวกับกำลังสอบสวนนักโทษ มือยังบีบแรงๆ อีกครั้ง

"ไม่... ผมไม่ได้ทำนะครับ" ฉันย่อมไม่มีทางยอมรับอยู่แล้ว

"ไม่เหรอ? ยังกล้าปฏิเสธอีก? กี่ครั้งแล้ว? บอกมา แถมคราวนี้ยังกล้าแอบตามป้าอีก? พูดมา ต่อไปจะกล้าทำอีกไหม?" ป้าไป๋บีบฉันแรงๆ อีกครั้ง

"ผมไม่ได้ทำจริงๆ นะครับ ป้าไป๋" ฉันหน้าเศร้าหมอง นี่มันซวยจริงๆ

"ยังไม่ยอมพูดความจริงอีก? นี่แน่ะ ให้รู้ซะบ้าง" ป้าไป๋บีบฉันครั้งแล้วครั้งเล่า เกือบทำให้ฉันทรุดลงกับพื้น

แต่ฉันยังคงอดทนไว้ จนกระทั่งกลับถึงบ้าน ก็ยังไม่ยอมแพ้ ปากแข็งมาก ไม่ยอมรับเด็ดขาด

เมื่อถึงบ้าน ป้าไป๋ทำแผลเล็กน้อย แล้วเงยหน้ามองฉัน ตอนนั้นน้องชายฉันยังแข็งอยู่ เหมือนปืนใหญ่ เธอยิ้มทันทีราวกับเจอของมีค่า "ไม่นึกเลยนะ เด็กบริสุทธิ์อย่างเธอจะเก่งขนาดนี้"

ฉันใช้ผ้าขนหนูเช็ดตัว ใบหน้าแดงก่ำ ไม่รู้จะพูดอะไรดี

ป้าไป๋หัวเราะแล้วจิ้มหน้าผากฉัน "ยังอายอีกเหรอ? ฮ่าๆ"

พูดจบ เธอก็เข้าห้องน้ำไป คงจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกน้ำ

ป้าไป๋เปลี่ยนเป็นชุดนอนสีขาว ใช้ไดร์เป่าผม นั่งอยู่บนโซฟา

เธอหยิบบุหรี่ผู้หญิงมวนยาวออกมา นิ้วเรียวจับไว้ จุดและสูบหนึ่งอึก

"เล่ามาสิ! ทำไมถึงแอบตามป้า?"

หัวใจฉันเต้นตูมตาม คิดในใจว่าเรื่องนี้อธิบายยากจริงๆ

"ถามเธออยู่นะ! เป็นใบ้ไปแล้วหรือไง?" ป้าไป๋ขมวดคิ้วสวยๆ ของเธอ

ฉันตัดสินใจ จึงพูดไปตรงๆ "ป้าไป๋ครับ ผมชอบป้า ผมชอบป้าตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้ว"

"เรื่องนั้นป้ารู้ พูดเรื่องที่เธอแอบตามป้ามา"