Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 311

"บอกเธอไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก"

ผมพึมพำเบาๆ ทุกครั้งที่ความคิดชั่วร้ายของผมเจอกับดวงตาใสซื่อของเธอ ผมรู้สึกหมดแรง เด็กผู้หญิงแบบนี้ทั้งน่าหลงใหลและทรมานใจคนเหลือเกิน

และที่แย่กว่านั้น ผมยังยอมให้เธอทรมานด้วยความเต็มใจ

ผมเป็นบ้าไปแล้วหรือไง

"เธอพูดอะไรนะ"

เธอขมวดคิ้วถามอีกครั้ง เสียงผมเบาเกินไป เธอไม่ไ...