Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 302

ฉันโอบเธอไว้ในอ้อมแขน ขบเม้มริมฝีปากของเธอไม่หยุด เลียมุมปากเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า สองมือบีบรัดแน่น อยากจะหลอมรวมเธอเข้ากับร่างกายฉัน เพื่อเธอจะได้ไม่ต้องเสียใจเพราะไอ้เลวบ่ายเหวยเฉิงนั่นต่อหน้าฉันอีก

"อืม" ป้าไป๋เงยหน้า ฉันโอบเธอให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้นอน ท่าทางดูอึดอัดเล็กน้อย เธอครางเบาๆ แต่มือฉันไม่ยอม...