Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 29

ผมหัวเราะเบาๆ เด็กสาวคนนี้ช่างไวต่อความรู้สึกจริงๆ แค่มองตาสองครั้ง เธอก็ตื่นเต้นขึ้นมาแล้วหรือ?

เวลาต่อมา ผมจ้องมองเด็กสาวตัวน้อยอยู่ตลอด มองจนเกือบจะทนไม่ไหว โชคดีที่ตอนที่ผมกำลังจะควบคุมสัญชาตญาณสัตว์ในตัวไม่อยู่ เวลาก็หมดพอดี เธอเดินออกจากห้องไปเหมือนถูกผีไล่

ผมหัวเราะอย่างเก้อเขิน ป้าไป่จ้องผ...