Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 257

ฉันถอนหายใจ แม้ในใจจะมีความโกรธมากมายเพียงใด เมื่อเห็นเธอในสภาพนี้ ความโกรธนั้นก็สลายไปในที่สุด ฉันยื่นมือออกไป แตะบนไหล่ของเธอเบาๆ หนึ่งที แล้วก็แตะอีกครั้ง

"เธอรู้ไหมว่าตอนที่ฉันพบว่าเธอหายไป ฉันรู้สึกยังไงกันแน่ เธอเข้าใจไหม ฉันเกือบจะตกใจตายอยู่แล้ว!"

"ซ่งเสี่ยวเหวย มันเป็นความผิดที่เราไม่มีวา...