Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 255

ชิงเสี่ยวเนี่ยนร้องไห้ฟุบลงในอ้อมกอดของผม เธอกอดเอวผมแน่น น้ำตาเปียกชุ่มเสื้อผมไปหมด

"ขอโทษนะ มันเป็นความผิดฉัน คืนนั้นฉันโดนคนตีด้วยไม้กระบอง แล้วก็ถูกลักพาตัวไป โชคดีที่ไม่ได้ลากคุณเข้าไปเกี่ยวด้วย ไม่งั้นต่อให้ฉันตาย ฉันก็คงไม่ให้อภัยตัวเองเลย!"

ในที่สุดก็ได้เจอชิงเสี่ยวเนี่ยน ความกังวลที่สะสมม...