Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 249

ใบหน้าของป้าไป๋แนบชิดอยู่กับอกของผม ความเย็นเฉียบแผ่ซ่านมา ไฟราคะในร่างกายผมดับวูบลงไปเกือบครึ่ง ทุกครั้งที่เห็นป้าไป๋ไม่สบาย ผมไม่อาจเมินเฉยได้เลย

"พอเถอะ อย่าน้อยใจนะ เรามาอาบน้ำกัน แล้วหลังอาบน้ำ ผมอยากกอดป้านอนสักงีบ" หลายวันมานี้ ภายใต้การควบคุมของเจ้าหมาน้อยเฉาอวี่หู ผมไม่เคยได้หลับตาพักผ่อนอ...