Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 242

ฉันถอนหายใจ พยายามทนกับความเจ็บที่ป้าไป๋บิดหูไว้ ฝืนยิ้มที่มุมปาก "ป้าไป๋ ป้าไป๋ เรื่องนี้เป็นความผิดของผมเอง ทำให้ป้าเป็นห่วง ผมสาบาน ต่อไปผมจะไม่ทำผิดแบบนี้อีกแล้ว ป้าวางใจได้!"

ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน เธอคงไม่กลายเป็นแบบนี้ คงหลายวันมานี้ เธอคงนอนไม่หลับสักคืน

คิดได้อย่างนี้ ใ...