Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 215

"คุณป้าไป๋ คุณจะไม่ทิ้งผมไปใช่ไหม"

ผมนึกถึงภาพตอนที่พ่อจากไป ทิ้งผมไว้คนเดียว ยืนอยู่หน้าบ้านคุณป้าไป๋ มองเขาจากไป ผมเหมือนคนโง่ที่ได้แต่จ้องมอง

นับจากวินาทีนั้น ผมสาบานกับตัวเองว่า ต่อไปนี้จะไม่ยอมมองคนที่ผมรักจากไปอีกเด็ดขาด

"ซ่งเสี่ยวเหว่ย?"

คุณป้าไป๋โอบศีรษะผมไว้ ผมซุกหน้าลงบนอกของเธอ เหมือน...