Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 148

"รุ่ยอวี่!"

ฉันร้องเรียกชื่อเธอออกมาด้วยความตกใจ เธอยิ้มอย่างเขินอาย เลียริมฝีปากแล้วพูดว่า "ฉันไม่อยากเห็นคุณทรมาน ซ่งเสี่ยวเหวย คุณต้องรับผิดชอบฉันนะ"

มือน้อยๆ ของเธอดึงกางเกงฉันลง เผยให้เห็นน้องชายที่แดงก่ำราวกับเหล็กร้อน

ทันทีที่ได้รับการปลดปล่อย เจ้าตัวซุกซนก็พุ่งตรงไปที่มือน้อยๆ ของซือรุ่ยอวี่...