Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1409

เขารีบกวาดใบไม้ไปพร้อมกับฉัน พลางมองฉันด้วยแววตาเปี่ยมรอยยิ้ม

ในที่สุด หลังจากกวาดใบไม้ที่เกลื่อนพื้นเสร็จ เขารับไม้กวาดจากมือฉัน

"ต่อไปอย่าอยู่ที่นี่เลย มันเหงาเกินไป ย้ายมาอยู่กับฉันเถอะ ที่จริงฉันคิดถึงมากนะ ตอนเด็กๆ ที่พ่อทำอาหารให้ฉันกิน มันเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดสำหรับฉันเสมอ"

พ่อชะงักไปครู่หน...