Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1395

ผมพยายามกดเสียงให้เบาลง มองหน้าเฉิงเสี่ยวเนี่ยน "คุณผู้หญิงครับ รบกวนเงยหน้าขึ้นมาดูหน่อยได้ไหม ดูให้ชัดๆ แล้วค่อยพูดนะครับ"

พอได้ยินเสียงผม เธอก็เงยหน้าขึ้นทันที

ถึงเธอจะจำหน้าผมไม่ได้ชั่วคราว แต่เป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะจำเสียงผมไม่ได้

โดยไม่สนใจว่าตัวผมจะสกปรกแค่ไหน หรือตอนนี้ผมจะดูเหมือนขอทานหร...