Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1377

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผมไม่ทันได้ตอบอะไร เพียงแค่ตบไหล่หลิวผู้คุ้มกันเบาๆ แล้วรีบผลักประตูเข้าไป

ในลานบ้าน ยังคงเป็นเก้าอี้ไท้ซือตัวเดิม คุณปู่นอนอยู่บนนั้น มีผ้าห่มคลุมตัว กำลังเอนกายรับแสงอาทิตย์ยามบ่ายอย่างเกียจคร้าน

เจ้าเฉิงหยวนยืนอยู่ข้างๆ อย่างนอบน้อม ไม่พูดอะไร เพียงแค่อยู่เป็นเพื่อนคุณปู่รอผ...