Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1296

เขาหัวเราะออกมาอย่างไม่คาดคิด ทันใดนั้นการเคลื่อนไหวของฉันก็แข็งทื่อไปหมด ไม่ประสานกันเลย มือที่เตรียมจะตักนมผงกลับหยิบนมผงแล้วโยนลงถังขยะไปเสียอย่างนั้น

รอยยิ้มของเขาราวกับมีมนตร์สะกด ทำให้ฉันกลายเป็นรูปปั้นไปเลย

ฉันมองเขาอยู่พักใหญ่

"ฮือๆ!"

รู้ว่าจื่อหยวนไม่ได้นมก็ร้องไห้ขึ้นมา ฉันถึงได้สติ รี...