Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1295

"อู้อู้อู้......"

มู่หรงเอี้ยนหรานร้องไห้ เธอกอดไหล่ฉันแน่น ห้อยตัวอยู่บนตัวฉัน ร่างกายแกว่งไปมาตามการเคลื่อนไหวรุนแรงของฉัน ความเย็นเฉียบที่แผ่นหลังทำให้เธอรู้ตัวว่า การคิดจะด่าให้ฉันไปจากตรงนี้เป็นไปไม่ได้แล้ว

น้ำตาแห่งความน้อยใจไหลอาบใบหน้า

หยดน้ำตาที่เย็นเฉียบแต่ร้อนระอุห้อยอยู่บนแขนฉัน ทำให้ฉัน...