Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1202

ผมกัดมุมปากของเธอ ไม่ยอมปล่อย เธอเจ็บจนขมวดคิ้วแน่น สองมือยันอกผมพยายามผลักไสให้ออกห่าง แต่ผมไม่ยอมให้เธอสมใจ

ไม่ขยับแม้แต่น้อย

"เรียกฉันว่าอะไรนะ?"

ช่างเป็นตัวน้อยที่ดื้อจริงๆ กล้าเรียกผมว่าซ่งเสี่ยวเหวย แต่ก่อนเคยเรียกผมว่าพี่ ว่าผัว แต่พอเจอกันครั้งนี้กลับห่างเหินนัก เรียกชื่อตรงๆ เลยหรือ?

ผมหรี่...