Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1147

ฉันเดินไปตรงหน้าหมู่หรงเหยียนราน คว้ามือเล็กๆ ของเธอแล้วบีบแน่น "เธอกลับไปก่อนเถอะ ถ้าฉันกลับไม่ได้ จำไว้ว่าต้องเลี้ยงดูจื่อหยวนให้เติบโต!"

ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดอะไรแบบนี้หรอก แต่พอคิดถึงว่าใต้เท้าเรามีอะไรอันตรายขนาดไหน ฉันก็อดไม่ได้ที่จะฝากฝังเอาไว้ เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้น ถ้าฉันต้องติดอยู่ที่นี่กลับ...