Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 102

ในขณะที่รู้สึกสงสารเธอ ฉันก็รู้สึกละอายใจกับการกระทำของตัวเอง

ทั้งๆ ที่มาเพื่อทำลายความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา แต่กลับแสร้งทำเป็นมีความเมตตาสงสารเธอ ไม่ต่างอะไรกับคนจิตไม่ปกติเลย

ฉันประณามตัวเองอย่างรุนแรง "ซ่งเสี่ยวเหวย เอ๊ย ซ่งเสี่ยวเหวย ในเมื่อเจ้ามาทำเรื่องจริงจัง ก็เก็บความใจดีที่หาได้ยากร้อยปีนั...