Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 167

ยังคงเป็นการเล้าโลมที่ละเอียดอ่อนและอ่อนโยน เหอยีเนี่ยนราวกับเป็นปลาตัวน้อยที่ถูกวางไว้บนเขียงและสูญเสียความชุ่มชื้น หายใจหอบ ดิ้นรนพยายามหนีจากกระบวนการที่ทรมานนี้ แต่ฝูไป๋ไม่ได้ให้โอกาสเขาหลบหนีเลย สองมือกดลงบนสะโพกของเขา ฝังตัวลึกลงในความอ่อนนุ่มของเขา

ความร้อนและความแน่นที่คุ้นเคยทำให้อัลฟ่าเดิ...