Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 125

คำพูดของเหอยี่เนี่ยนยังก้องอยู่ในหูของฝูไป๋ ราวกับเสียงที่ปลุกให้เขาตื่นจากภวังค์

ฝูไป๋เงียบไปนาน สุดท้ายได้แต่กล่าวขอโทษ "ขอโทษนะ เนี่ยนเนี่ยน"

เขาไม่รู้ว่านอกจากขอโทษแล้ว เขายังทำอะไรได้อีก

"บอกแล้วว่าให้อภัยพี่ไป๋แล้วไง" เหอยี่เนี่ยนยิ้มอีกครั้ง "พี่ไม่โกรธที่ผมพูดถึงเรื่องเก่าใช่ไหม"

บ้านของ...