Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 115

"ได้" ฟู่ไป๋ยิ้ม "กินข้าวกลางวันด้วยกันนะ แล้วผมจะรายงานให้เหนียนเหนียนฟัง"

เหออี้เหนียนรู้สึกว่าคำพูดของตัวเองมีนัยชวนฉงน จึงแสร้งทำเสียงฮึดฮัดอย่างรักษาหน้า "ไม่เอา"

"ได้ครับ" ฟู่ไป๋ไม่กล้าบังคับ

เพราะไม่ใช่ภาษาแม่ เมื่อเรียนจบวันนี้ เหอยี้เหนียนรู้สึกเหนื่อยอยู่บ้าง แต่ฟู่ไป๋กลับดูสบายๆ

"ฟังไ...