Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 62

เมื่อเห็นว่าเหลียวหย่งกำลังจะเริ่มพูดยืดยาว จางหู่ก็อดไม่ได้ที่จะกระแอมเบาๆ เพื่อให้เหลียวหย่งได้สติ เขาทำปากจู๋ด้วยความเสียดายที่ต้องหยุดพูด แล้วกล่าวอย่างขอโทษขอโพย "ขอโทษนะ น้องหยางเฉิน ผมเป็นคนที่พอเจอเรื่องที่สนใจก็อดไม่ได้ที่จะพูดไม่หยุด ส่วนเรื่องที่เชิญน้องมาวันนี้ ก็เพราะผมได้ยินเรื่องราวคว...