Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 119

"ฮึ!"

ลู่เฉินแค่นเสียงเย็นชา มือข้างหนึ่งเอื้อมออกไปคว้าข้อมือที่บาดเจ็บของอีกฝ่ายเอาไว้ แล้วบีบเบาๆ

"อ๊ากกก..."

เสียงร้องโหยหวนที่ดังยิ่งกว่าเสียงหมูถูกเชือดดังออกมาจากปากของพี่ทหาร ความเจ็บปวดทรมานแทบทำให้เขาอยากตาย

"ปล่อย... ปล่อยฉันนะ!"

ความเจ็บปวดรุนแรงที่ข้อมือทำให้พี่ทหารแทบจะหมดสติ เข...