Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 50

มือของเหลิ่งหลานจือลอยอยู่กลางอากาศ ดวงตาจ้องมองกระดาษเปล่า หมึกหยดใหญ่จากปลายพู่กันอย่างดีหยดลงทำให้กระดาษเปรอะเปื้อน

โชคดีที่กระดาษยังว่างเปล่า ไม่มีตัวอักษรหรือภาพวาดใดๆ

"องค์หญิง เหนื่อยแล้วใช่ไหมเพคะ? เสวยอะไรสักหน่อยนะเพคะ?" เสี่ยวโหรวถือถาดเข้ามา บนถาดมีน้ำแกงหวานเย็นชื่นใจ

เหลิ่งหลานจือวาง...