Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 456

แต่รอยยิ้มของเธอหายไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเขากลับกลายเป็นฝ่ายรุก

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร เหลิงลานจือนอนอ่อนระทวยในอ้อมกอดของเขา ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาคล้ายมีน้ำใสราวสายธารฤดูใบไม้ผลิ

เธอจ้องเขาด้วยสายตาอายระคนขุ่นเคือง แต่แววตากลับอ่อนหวานเกินไป ชวนให้คนอยากรังแกเธอมากขึ้นไปอีก

"องค์หญิง..." อวี่เห...