Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 359

มีเสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังมาจากด้านหลัง เหลิงลั่นจือคิดว่าเป็นหลินเหวยหยางกลับมา เธอไม่ได้หันไปมอง แต่มองผ่านหน้าต่างที่เปิดอยู่ครึ่งหนึ่งลงไปยังชั้นล่าง เห็นนักเล่านิทานกำลังพูดจนน้ำลายกระเด็น พอเล่าถึงตอนตื่นเต้นก็ตีไม้เคาะโต๊ะ ทั้งยังประกอบท่าทาง เธอเอ่ยเสียงแผ่วว่า "เจ้าคิดหรือไม่ว่า หม่อมฉันมีความ...