Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 173

"อู้อู้!"

"อู้อู้อู้!"

เหลิงหลานจือกำลังจะเดินจากไป แต่พอหันหลังกลับกลับถูกคนคว้าชายกระโปรงเอาไว้

ตู้หลี่เจินคุกเข่าอยู่บนพื้น น้ำตาไหลนองใบหน้า ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตานั้นเต็มไปด้วยแววอ้อนวอน

เหลิงหลานจือขมวดคิ้ว "ปล่อย"

ตู้หลี่เจินไม่ยอมปล่อย

ไม่เพียงไม่ยอมปล่อย แต่ยังใช้มือทั้งสองจับกระโปรงต...