Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 270

ลานเสวี่ยสัมผัสกางเกงในของตัวเองแล้วร่างกายสั่นเทาโดยไม่รู้ตัว ในความคิดปรากฏภาพตะเกียบขนาดใหญ่ที่เห็นโดยบังเอิญเมื่อครู่ หัวใจเต้นแรงด้วยความประหม่าและอาย "เขาเป็นน้องเขยของฉันนะ ฉันจะคิดเลยเถิดแบบนี้ได้ยังไง"

เมื่อคิดได้ดังนั้น มือของลานเสวี่ยก็หยุดสำรวจ ใบหน้าแดงก่ำขณะดึงมือออกมา

กำลังจะหันหลัง...