Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 142

"ขอ...ขอหายใจหน่อย"

หลันเสวี่ยเอ๋อร์นั่งอยู่บนเก้าอี้ พลางซับเหงื่อและหอบหายใจเฮือกใหญ่ หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรง ยามที่อกยกสูงขึ้น คอเสื้อจะเผยอออกเล็กน้อย เผยให้เห็นร่องอกอันเย้ายวนอยู่รางๆ

"ไม่ต้องรีบค่ะ! พักให้ดีก่อนแล้วค่อยคุยกัน!" หวังซินเหยียนหยิบกระดาษทิชชูมาช่วยซับเหงื่อให้เธอ

"พี่สะ...