Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 117

โจวเสี่ยวเฉียงมาถึงใต้ตึกบ้านของหลานเสวียเอ๋อร์ เขาสังเกตเห็นว่าหน้าต่างยังมีแสงลอดออกมา หน้าต่างไม่ได้ปิด แต่ม่านถูกปล่อยลงมา

สายลมราตรีพัดโชยอ่อนๆ ม่านหน้าต่างพลิ้วไหวช้าๆ ในจังหวะที่เคลื่อนไหว แสงไฟกระพริบวูบวาบ ราวกับแสงนีออนที่เปลี่ยนแปลงไม่หยุดนิ่ง

โจวเสี่ยวเฉียงเงี่ยหูฟัง เสียงหายใจหอบแผ่วๆ...