Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 975

ที่แท้เป็นม่าปอนี่เอง

เราไม่ได้พบกันนานมากจริงๆ

รถของเขาจอดอยู่ริมถนน กำลังซื้อน้ำ

ผมบอกคนขับรถให้จอดส่งผม

ม่าปอเห็นผม ตะลึงไปชั่วขณะ แล้วตามมาด้วยสีหน้าเปี่ยมด้วยความยินดี

"น้องหลิว!"

ม่าปอดึงผมขึ้นรถทันที "โอ้โห นายยังกล้าเดินเพ่นพ่านอยู่บนถนนอีกเหรอ!"

ผมกลอกตา "ทำไมผมจะไม่กล้าเดินล่ะ ผมเ...