Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 842

ภาษาไทย

รอยยิ้มเยาะหยัน รอยยิ้มสมน้ำหน้า แม้กระทั่งรอยยิ้มเวทนาและรอยยิ้มที่แฝงความนัย พร้อมกับเสียงปรบมือเบาบางที่ดังแผ่วเป็นจังหวะ ราวกับกำลังตบหน้าผมทีละที

พวกเราตั้งใจว่าจะนั่งอยู่อย่างนี้จนกว่างานเลี้ยงวันนี้จะจบลง

แม้ว่างานจะจบแล้วตั้งชูยังไม่ออกมา ผมก็ทำอะไรไม่ได้ คงต้องกลับไป

แต่ไม่คิดว่...