Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 702

นวนิยายจีน

ตอนนี้ร่างกายของผมหมดเรี่ยวแรงไปแล้ว

ผมเอียงหน้ามองเขาแวบหนึ่ง แล้วยิ้มขื่นพูดว่า "ซื่อเตี่ย ฉันติดหนี้นายมากมาย ฉันไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี แต่ตราบใดที่หลิวอี้ยังมีลมหายใจ ฉันจะต้องตอบแทนให้ได้ สัญญา"

"มึงโง่หรือไง? ใครบอกให้มึงตอบแทน? ใครบอกให้มึงตอบแทน? แค่เงินเท่านั้นเองนะ กูผ่านอะไรม...