Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 587

"หะ?"

จูกั่อเอ๋อร์ยังงุนงง

"ไปกันเถอะ กลับกันก่อน"

ฉันจับมือเธอเบาๆ

ฉันกัดฟันแน่น พยายามทำให้สมองที่มัวซัวกลับมาแจ่มชัด

แต่ไม่รู้ทำไม ยิ่งพยายาม ภาพของจิมมี่ เฉินในความทรงจำกลับยิ่งชัดเจนขึ้น

ฉันเคยเจอเขาจริงๆ และเป็นเรื่องตั้งแต่นานมากแล้ว

ฉันมีความสามารถพิเศษอย่างหนึ่ง คือความจำดีเป็นเลิศ

ตั้งแ...