Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 391

นวนิยาย

"ฉันไม่เป็นไร..."

ฉันยิ้มเล็กน้อย เลียเลือดที่มีรสเหล็กสนิม รู้สึกถึงความขมขื่นแผ่ซ่านไปทั่วร่าง

ไม่นาน เหลียนย่ากวง หลิวหมิน และหลินโย่วหลิง ก็พาฉันลงจากสะพานลอย ขึ้นรถของพวกเขา

ตลอดทาง ฉันอยู่ในสภาพเหมือนคนไร้วิญญาณ

เลือดที่พุ่งออกมาไม่ได้ทำให้ฉันหมดสติ กลับทำให้ฉันสงบลง เป็นความสงบที...